اپل که در ابتدا با نام Apple Computer شناخته می‌شد، یک شرکت چندملیتی است که در زمینه‌های مختلفی از جمله تولید لوازم الکترونیکی، رایانه‌های شخصی، تولید سرور و نرم‌افزارهای رایانه‌ای فعالیت دارد. علاوه بر این شرکت یادشده یکی از بزرگ‌ترین توزیع‌کنندگان محتوای چندرسانه‌ای است. اپل در سراسر دنیا نمایندگی‌هایی برای فروش محصولات خود تأسیس کرده که به این نمایندگی‌ها اپ‌استور می‌گویند. محصولات اصلی این شرکت گوشی هوشمند آیفون، تبلت‌ آیپد، پخش‌کننده‌ی چندرسانه‌ای قابل حمل و رایانه‌های سری مکینتاش است. 

استیو جابز و استیو وزنیاک در تاریخ یکم آوریل سال ۱۹۷۶ (۱۲ فروردین ۱۳۵۵) شرکتی به نام اپل تأسیس کردند. ثبت این شرکت نیز در روز سوم ژانویه ۱۹۷۷ (۱۳ دی ۱۳۵۵) در کوپرتینو کالیفرنیا انجام شد.

به مدت سه دهه، عمده‌ی فعالیت این شرکت تولید رایانه‌های شخصی بود. در این بین، محصولاتی از جمله رایانه‌ی اپل ۲، مکینتاش و پاور مک تولید شد. در آن زمان فروش این دستگاه‌ها چندان مطلوب نبود و تا دهه‌ی ۹۰ میلادی، سهم بازار اپل در فروش رایانه‌های شخصی بسیار کم بود. با وجود اینکه استیوجابز یکی از مؤسسان اپل بود، اما در فاصله‌ی بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ از این شرکت اخراج شد. وی در مدتی که در اپل مشغول نبود، شرکت دیگری به نام شرکت نکست (NeXT) را بنا نهاد که این شرکت نهایتا توسط اپل خریداری شد. پس از این اتفاق، جابز بار دیگر به‌عنوان مدیرعامل اپل انتخاب شد.

با معرفی پخش‌کننده‌ی چندرسانه‌ای اپل موسوم به آی‌پاد در سال ۲۰۰۱ و نیز ایجاد فروشگاه آیتیونز موزیک در سال ۲۰۰۳، اپل خود را به‌عنوان یکی از شرکت‌های برتر تولید‌کننده‌ی لوازم الکترونیکی و نیز یکی از فروشنده‌های برتر محتوای مالتی‌مدیا به جهان شناساند. همین عوامل باعث شد تا نام کامپیوتر از انتهای نام این شرکت برداشته شود و در سال ۲۰۰۷ نام شرکت به اپل تغییر یابد. 

پایه‌گذاری اپل

اگر در حال خواندن این مطلب هستید، به‌احتمال زیاد باید شما را جزء عاشقان یا دست‌کم علاقه‌مندان به دنیای فناوری دانست. با این شرایط حتما می‌دانید که داستان بیشتر برندهای محبوب و بزرگ کنونی حوزه‌ی تکنولوژی، از یک مکان افسانه‌ای به نام گاراژ خانه شروع شده است. مورد دیگری که در شروع داستان این نوع شرکت‌ها وجود دارد، شرایط نه‌چندان مناسب و نیروی کار دو یا سه نفره است. اما در نهایت این آغازها به سرانجامی بی‌نظیر ختم می‌شود.

 استیو جابز و استیو وزنیاک به‌عنوان مؤسسان اصلی شرکت اپل شناخته می‌شوند؛ اما نباید در این بین، یکی از دوستان دو استیو داستان به نام رونالد وین را فراموش کنیم. اگر وین نبود، شاید امروز شاهد محصولاتی مثل آیفون، آیپد یا آی‌مک نبودیم. جابز دوست خود وین را متقاعد کرد که با دریافت ۱۰ درصد از سهام شرکت تازه تأسیس، به عنوان زیردست وی و استیو وزنیاک مشغول به کار شود. اما ۱۲ روز پس از این اتفاق، وین سهام خود به ارزش فقط ۵۰۰ دلار را فروخت. این سهام در حال حاضر ۷۲ میلیارد دلار ارزش دارد.

پایه‌گذاری اپل - ملاقات جابز و وزنیاک

استیو‌های داستان، یکدیگر را در یکی از کلاب‌های کامپیوتری ملاقات کردند. در این کلاب‌، علاقه‌مندان به رایانه‌ها در گاراژی که در منلوپارک کالیفرنیا بود، گرد هم می‌آمدند. این دو یک هدف مشترک داشتند: ساده کردن رایانه‌ها برای همه.

در آن زمان وزنیاک اولین رایانه‌ی خود را ساخته بود. این رایانه یک کیبورد شبیه به دستگاه تایپ داشت و می‌شد آن را به تلویزیون متصل کرد. بعدها این کامپیوتر با نام اپل وان تولید شد و در واقع باید آن را نمونه‌ای اولیه از تمام رایانه‌های مدرن دانست. اما هدف اصلی وزنیاک این نبود که دنیا را تغییر دهد، بلکه بیشتر علاقه داشت خود را به‌عنوان فردی به دیگران نشان دهد که قادر است با کمترین منابع، بهترین محصول ممکن را تولید کند.

انتخاب نام اپل

بر اساس مصاحبه‌ای که در دسامبر ۱۹۸۴ در مجله‌ی بایتز از وزنیاک منتشر شده، وی ایده‌ی انتخاب نام اپل را به استیو جابز نسبت داده است. وزنیاک در این مصاحبه اینگونه گفت: «جابز گهگاه باغبانی می‌کرد و محصولات ارگانیک خود را پرورش می‌داد. من فکر می‌کنم نام اپل به دلیل همین موضوع به ذهن او خطور کرد یا شاید این بازخورد طبیعت بود. شاید این کلمه ناگهان در یک‌لحظه به او الهام شده باشد. در هر صورت، پس از نام اپل هر دو تلاش کردیم نام‌های دیگری را جایگزین کنیم؛ ولی هیچ‌کدام در نهایت موفق نشدیم نامی بهتر از اپل بیابیم.

فروش کامپیوتر اپل وان

وزنیاک تمام کامپیوترها را با دست می‌ساخت و این در حالی بود که قیمت تعیین‌شده برای هر رایانه‌ی اپل‌ وان کمی بیشتر از هزینه‌ی خرید قطعات آن بود. اگر آن‌ها موفق به فروش ۵۰ عدد اپل وان می‌شدند، فقط هزینه‌های سرمایه‌گذاری شده‌شان بازگشت داده می‌شد. اما استیو جابز آرزوهای بلندپروازانه‌تری داشت.

قیمت اپل وان، معادل ۶۶۶.۶۶ دلار تعیین شده بود. اپل تازه تأسیس موفق شد با فروشگاه بایت واقع در مانتین‌ویو برای تولید ۵۰ عدد اپل وان با قیمت هر واحد ۵۰۰ دلار قرارداد ببندد. اپل در آن زمان قادر به تولید تعداد بیشتری از اپل وان نبود. شرکت آتاری که استیو جابز سابقه‌ی فعالیت در آن را داشت، برای فروش هر قطعه به او، مبلغ مورد نظر را نقدا درخواست می‌کرد و بانک نیز جابز را برای دریافت وام رد صلاحیت کرده بود. اگرچه در آن مقطع زمانی، استیو جابز پیشنهادی ۵ هزار دلاری از جانب پدر یکی از دوستانش دریافت کرده بود؛ اما این مبلغ هم برای تأمین منابع مورد نیاز ساخت تعداد بیشتری از رایانه‌ی اپل وان کافی نبود.

محصولی که جابز و وزنیاک آماده کرده بودند، فقط یک برد کامپیوتری بود که بدون پیش‌نیازهایش، هیچ کاری از آن برنمی‌آمد. ترل حتی نمی‌توانست این برد‌ها را تست کند و بدین منظور باید دو تبدیل‌کننده خریداری می‌کرد. از آنجا که این محصول کیبورد یا نمایشگر نداشت، امکان انتقال اطلاعات به آن بدون لوازم مورد نیاز وجود نداشت. حتی اگر یک صفحه‌کلید به این برد اضافه می‌شد، حتی با تلاش فراوان یک برنامه‌نویس، امکان برنامه‌ریزی آن فراهم نبود؛ چراکه جابز و وزنیاک، زبان برنامه‌نویسی را روی نوار کاست یا چیپ حافظه‌ی ROM ارائه نکرده بودند. مشکل دیگری که این محصول داشت، این بود که هیچ جعبه‌ای برای آن در نظر گرفته نشده بود.

در آوریل سال ۱۹۷۷، کامپیوتر اپل ۲ (Apple II) در نمایشگاه رایانه‌‌ی West Coast معرفی شد. این محصول در آن زمان رقابتی شانه‌ به شانه‌ با بزرگانی چون Commodore PET داشت. این دستگاه همانند نسل پیشین خود یک ماشین پیشگام بود که از گرافیک رنگی بهره می‌برد و حافظه‌ی آن از نوع نواری بود که البته بعدا به فلاپی ۵.۲ اینچی ارتقاء یافت. اپل ۲ می‌توانست تصاویر را در نمایشگری از نوع NTSC و با رزولوشن واقعی ۲۸۰ در ۱۹۲ پیکسل به نمایش درآورد که این مشخصه در آن زمان بسیار شگفت‌انگیز بود و این وضوح، رزولوشن بالایی محسوب می‌شد.

نرم‌افزار Visicalc محرکی برای افزایش فروش اپل ۲

یکی از دانشجویان مدرسه‌ی کسب‌وکار هاروارد به نام دن بریکلین یک تصویر ذهنی بسیار خوب ارائه کرده بود. وی تصور نمایشگری را داشت که در آن، اعداد به‌صورت بصری قابل مشاهده باشند و بتوان با استفاده از ماوس و کیبورد با این اعداد تعامل کرد و عملیات مختلفی چون جمع و تفریق را روی آن‌ها انجام داد. البته آنچه در دهه‌ی ۷۰ میلادی به ذهن بریکلین خطور کرده بود، در نرم‌افزار‌های موسوم به صفحه‌ی گسترده‌ی امروزی نظیر اکسل نمود پیدا کرده است. بریکلین با همراهی باب فرانکستون و در طی دو ماه نرم‌افزار VisiCalc را برای اپل ۲ توسعه دادند.